ඇයයි අම්මා ජීවිතේ...
පියාඹා යන හිතුමතේ
ගිරා අම්මා මගේ..
තුන්දෙනයි ඒ දම්වැලේ
වාගේ හිමිහිට සීරුවේ...
බලා ඉන්නේ හැමවෙලේ
නැතුව අම්මා කූඩුවේ...
සිටිය නොහැකිය පාඩුවේ
අපියි පණ ටික අම්මාගේ...
කියා කියමින් දිවයතේ
කෑම අරගෙන යළි එතේ...
ගෙවී ගිය සිව් වසර...
ජීවිතේ බෙදාගත් අඩි හයේ කාමරේ බඩගින්න බෙදාගත් මැට්ට ළග කැන්ටිමේ ගෙවී ගිය සිව් වසර සබරෙ කදු මායිමේ ෆොටෝවල හොයනවා මතක මාවත දිගේ... වල් වැදී ...
නෙත් පැහැරන්නෝ...
-
සංසාර චාරිකාවේ ආත්මයක් ආත්මයක් පාසා අපි එකම අම්මාගේ වෙන්න ඇති ... ගිය ආත්ම භවේ සොයුරියක් වුනත් මේ ආත්ම භවේ මිතුරියක් වුනේ ප්රාර්ථනාවේ ... -
රක්ත වර්ණ හිරු කිරණ මේඝ දූතයන් විනිවිද යමින් සමස්ත ධරණිතලය සිසාරා පැතිරී යන්නේ කෙතරම් චමත්කාරජනකව ද? හරිත වර්ණයෙන්... -
මේ ජීවිතේ දුක දරාගන්න කියා දුන්නට අපි හැමදාමත් සංසාරේ ණයගැතියි බුදුහාමුදුරුවනේ...
No comments:
Post a Comment