හංකෑලි ඇමිනිච්ච තැන් ගොඩක් තිබුණා
කෑලිවෙච්ච බත් මුට්ටියේ...
සුදු පිච්ච රතු පිච්ච වෙලා තිබුණා බුදුගෙයි
තනිවෙච්ච මල් වට්ටියේ...
හැංගිච්ච මහ දුක් ගොඩක් තිබුණා කදුලෙන්
තෙමිච්ච කවිච්චියේ...
අම්මාගේ හුස්ම පිච්චුවේ
මොන හිතකින්ද අප්පච්චියේ....
වේදනා කන්දරාවක් තිබිච්ච ඒ පපුව නැවති නැවති
ගැහිච්ච...
රිදුම් මත්තෙම නැහිච්ච තැනක් පෙන්නුවේ නෑ
තැනක් පැලිච්ච...
කදුලු පිහ පිහා හැලිච්ච කතාවක් කියන්නද
ඇහිච්ච...
ඕකා ඔය මට තලන්නේ හිතේ දුකට මතක් උනාම
ඒකගේ කලින් ගෑනි මැරිච්ච ...
" දන්නවද අප්පච්චි මොහොතක් තිබ්බේ නෑ ඒකි
මයෙ අම්මා නෙවෙයි කියලා දැනිච්ච "
ඇගේ ඇටකටු පුරෝලයි ලිපට ගිනි ලෑවේ
හදවත උනත් උයලා දෙයි ඒකි වතුර විතරයි බඩට
දෑවේ...
ඇයි තේරුම් ගන්න බැරි තරම් බීවේ
ඇයි අප්පච්චි එදා කලියෙන් නාවේ...
" අම්මා නෙවෙයි මමයි අප්පච්චිට හංගපු බත් ඩිංග
කෑවේ "
(උපුටා ගැනීමකි)
No comments:
Post a Comment