හුස්ම ඉල්ලා ඉල්ලීම් කරන්නට අපි තරම් ඒ අහිංසක හිත් දන්නේ නැත. සොබාදහමට මිනිසාට වඩා සමීප ඔවුන්ය. කපා දමන ගසකට එක පැළ දහයක් සිටවන්නේ නම් යම්තාක් දුරකට අපට මෙම ව්යසනයෙන් බේරෙන්නට හැකිය.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
ගෙවී ගිය සිව් වසර...
ජීවිතේ බෙදාගත් අඩි හයේ කාමරේ බඩගින්න බෙදාගත් මැට්ට ළග කැන්ටිමේ ගෙවී ගිය සිව් වසර සබරෙ කදු මායිමේ ෆොටෝවල හොයනවා මතක මාවත දිගේ... වල් වැදී ...
නෙත් පැහැරන්නෝ...
-
සංසාර චාරිකාවේ ආත්මයක් ආත්මයක් පාසා අපි එකම අම්මාගේ වෙන්න ඇති ... ගිය ආත්ම භවේ සොයුරියක් වුනත් මේ ආත්ම භවේ මිතුරියක් වුනේ ප්රාර්ථනාවේ ... -
රක්ත වර්ණ හිරු කිරණ මේඝ දූතයන් විනිවිද යමින් සමස්ත ධරණිතලය සිසාරා පැතිරී යන්නේ කෙතරම් චමත්කාරජනකව ද? හරිත වර්ණයෙන්... -
මේ ජීවිතේ දුක දරාගන්න කියා දුන්නට අපි හැමදාමත් සංසාරේ ණයගැතියි බුදුහාමුදුරුවනේ...
No comments:
Post a Comment