රැයක් දවාලක් වෙනසක් නොමැතිව
වෙහෙසුණු දවස්නම් අපමණය..
කුසට අහරක් නොමැතිව
ගෙවුණු තැන් අපමණය...
නෙතට නින්දක් නොමැතිව
අකුරු කළ දවස් අපමණය...
නමුත් දවසක දිනනවා මං
දැනෙන සතුට එමටය...
ගෙවී ගිය සිව් වසර...
ජීවිතේ බෙදාගත් අඩි හයේ කාමරේ බඩගින්න බෙදාගත් මැට්ට ළග කැන්ටිමේ ගෙවී ගිය සිව් වසර සබරෙ කදු මායිමේ ෆොටෝවල හොයනවා මතක මාවත දිගේ... වල් වැදී ...
නෙත් පැහැරන්නෝ...
-
සංසාර චාරිකාවේ ආත්මයක් ආත්මයක් පාසා අපි එකම අම්මාගේ වෙන්න ඇති ... ගිය ආත්ම භවේ සොයුරියක් වුනත් මේ ආත්ම භවේ මිතුරියක් වුනේ ප්රාර්ථනාවේ ... -
රක්ත වර්ණ හිරු කිරණ මේඝ දූතයන් විනිවිද යමින් සමස්ත ධරණිතලය සිසාරා පැතිරී යන්නේ කෙතරම් චමත්කාරජනකව ද? හරිත වර්ණයෙන්... -
මේ ජීවිතේ දුක දරාගන්න කියා දුන්නට අපි හැමදාමත් සංසාරේ ණයගැතියි බුදුහාමුදුරුවනේ...
No comments:
Post a Comment